නුඹට නොදැනෙන මගේ ප්‍රේමය
හිතේ කොනකට හිර වෙලා
නොදැනෙනා ලෙස ඉන්නෙ කොහොමද
මගේ හිත තව රිදවලා

මහමෙරක් ලෙස දැනේ කඳුලක්
නෙතු අගට විත් නලියනා
ඔබ නොකිව්වත් දැනේ මට නම්
නුඹේ ආදරෙ අඩු වෙලා

කිරි සුවඳ මුහු කොට..
සිහින පොදි ගෙන
පුංචි ගවුමේ
මැහුව ගෙත්තම..
බොඳ වුනත්

පොඩි දෝණියේ..

කඳුළු කැට ගෙන
සඟව ගත්තෙමි
ලෝ දහම සිහි වුන
වෙලේ...

ජීවිතය නම් ගඟකි
නොසැලී ගලන ගතවන
හැම පැයේ..
නිසැකයෙන් හමු වෙමු යළිත් අප
ගලන මේ ජීවිත ගඟේ...

‎''හදවත නුඹේ මගෙ නමටම ලියූ වෙලේ
දැන්වත් සිනාසී රැඳියන් මගෙ තුරුලේ''
කිව්වා එදා තනි වූ දා සඳ එළියේ
මතකයි හොඳට මට නම් මේ අද වාගේ

යකඩ වුනත් කලකදි මල කන්නා සේ
අම රස වුනත් කලකදි තිත්තයි වාගේ
අඩසඳ ලෙසින් පෙනුනා පුරසඳ නුඹගේ
හෙවනැල්ලත් ඇදයි කිව්වලු නොකෙරෙන දීගේ

පණ දීගෙන සිටි ආලේ විස වූ සේ
ලඟ සිටි නුඹත් නොකියම ගොස් දුර බැහැරේ
දුන්නත් ඇයට මට දුන් පෙම එක වාගේ
එදා වගේමයි තාමත් මගෙ ආලේ

සිතුවම් කරමි
''ප්‍රේමය''
රතු පැහැ තීන්තෙන්
කැන්වසය පුරාවට,,,,,

නුඹ සහ මම
කළු පැහැයෙන්
තිත් දෙකක් ලෙසින්,,

බලා සිටියෙමි
මොහොතකින්
එක කළු තිතක්
රතු පැහැයේ ගිලී
නොපෙනී යන අයුරුද,,,
අනෙක් කළු තිත
කැන්වස් රාමුවෙන් පිටතට
පලා යන අයුරුද,,,,

එක දවසකට,,,,,
එක රෑකට,,,,
එක හීනෙක,,,,
ඉන්න ඉඩ දුන්නම
තුන්සියහැට පස් දවසෙම

මම ජීවත් වෙන
හීන ලෝකෙ
බදු ගත්තම හරියනවද
මං අහන්නෙ..........

උදේ ඉඳන් රෑ වෙනකන්
chat list එක පීර පීර ඔයාව හොයන මං,,,,
ඔයා online එනකන් අවුරුදු ගානක් පරණ
chat history එක කියවන මං,,,
ඔයා online ඉන්නව දැක්ක වෙලාවෙම

පැනපු ගමන් hi කියන මං,,,
hi කියල පැය ගානක් ඔයාගෙන් reply එකක් එනකන්
බලන් ඉන්න මං
''මං ඔයාට ආදරෙයි''
ඔයා මට ආදරේද කියල අහපුවම
මෙ ආදරේ pocket එකට විදින
මහ කාලෙ කන වැඩක් කියල කිව්වම
හිතට මාර සනීපයි,,,,,,,,,,,

ප්‍රේමය''''''

‎''ප්‍රේමය''
නුඹව දුටුවෙමි,,බොහෝ කලකින්
අහම්බෙන් මම,,,
නොදුටුවා සේ යන්න හැරුනත්
නැවත බැලුවෙමි

නුඹේ වත දෙස,,,
අහෝ ප්‍රේමය !
වෙනස් වී නුඹ
අවලස්සනයි දැන්
තරබාරු වී පෙරටත් වඩා,,,
සරාගි නෙත් එළි
නිවී ගොස් ඇත
මුහුණ අඳුරුයි
පැහැය ඇත දැන් සැඟවිලා,,,,
සතුටු වන්නද,,ශෝක වන්නද,,,
කනස්සළු සිත දැක නුඹේ,,,
සිතුවෙනම් මා
ම'හැර ගිය පසු
නුඹට දැන් හරි සරු කියා,,,,,,,

නුඹ සොයා,,,,,ඉගිල ගිය සිත
අහස් කෙළවර,,,,,
බිත්තියේ වැද
මහ හඬක් නංවමින්
යලිත්,,,
මහ පොළොව ,,,
මත පතිත විය,,,,

හමුවීම් සමුගැනීම්
දහසක් මැද
හිත් දෙකක උපනාසේ දැනුන
''ආදරය'' ක් විය
හිතක හසරැල්ලක් ගුලි කල......

එකට එක්වී සිනාසුන නුඹ
කඳුළු පමණක් මට
ඉතිරිකොට
නික්ම යන විට
මා නුඹට දුන්
හදුවක සුවඳ
තැවරූ.....

''ආදරය පණ අදිනවද?''

වෙස්වලාගෙන මා ඉදිරියට
හදිසියෙම පැමිණි ඔබ
''ආදරය''නම් විය
හඳුනන්න බැරි විය

රළු පරළු වුන හිතට
ආදරේ සියුමැලිද
රිදවනා තරමටම
රිදෙනවද නුඹෙ හිතට
ලං වෙනා හැම වරම

දුරක යන හින්දාම
හැර යන්න හිතුවාද
සදහටම සමුගන්න

සිනහවත්...කඳුලත් අතරමැද
හමු වූ නුඹ
මට
ප්‍රේමයම විය

නුඹ ලියූ කවි
මගේ තාලෙන්
සිහින් සුළඟට ගයාපන්

නුඹේ නෙතඟින් 

ගලන ප්‍රේමය
වළාකුළු මත තවරපන්

මා මතක බව
නුඹ මගේ බව
හසුනකින් මට එවාපන්

නුඹෙ සොඳුරු වත
සිනා පිරි මුව
මගෙයි
සැමගෙන් සඟවපන්

ඔයගෙ ආදරෙත් හැමදාම පායන හඳ වගේ..
එන්න එන්න අඩු වෙනව
අඩු වෙලා නැත්තටම නැති වෙලා යනව....
නැති වෙලා ටික ටික මතු වෙනවා
සමහරදාට මදි නොකියන්න
මුළු අහසම වහගෙන පුර හඳ පායනව වගේ
මගේ හිතේ පායනව.......

කැළෑ මල් සිඹිමින් සිට
හිටි හැටියේ අනවසරයෙන්
එදා අප ගමන් ගත් පටු මඟට
කඩා වැදි
අරමුණක් නැති සමනලුන්

නුඹට ලබැඳි වදනින්
මිමිණූ
පෙම් ගී
දෙතොල් උල් කර
උරුවම් බාමින්
යලිත් වා තලයත මුසු කරමින්...
අත නොපොවන දුරක පිපි
රතු රෝස මලක්
ඇයට පෙනවමින්....
මල් උයන මැදින් වැටුනු
මා කියා දුන් පටු මඟ ඔස්සේ
ඈ අත ගෙන පියමනින්නේ
මට පෙම් කල නුඹමද?

හීනයක්ව ඔබ එන්න
රිදුනු හද සනසන්න
පවනක්ව සිප ගන්න
ආදරෙන් ලඟ ඉන්න...

ජීවිතේ දෝතින්ම
රැගෙන ඔබ යළි එන්න
නෙතු පියන් නොවසාම
සිහිනයක සැතපෙන්න....

මොහොතකට හෝ අපිට
ලෝකයෙන් සැඟවෙන්න
අපගේම කිව හැකි
ලෝකයක තනි වෙන්න

එපා මා හැරයන්න
ඔබ මගෙම වී ඉන්න........

රෝස උයනින් එහා ලෝකය........................................... . .

පැමිණෙන්න 
මා දෑත ගෙන
පියමනින්න
විවර වුනු දොර පියන් සහිත
රෝස මල් උයන වෙත..........


තැනින් තැන පිපුණු
දුහුවිලි වැදුනු රෝස මල්
මුමුනාවි උන්ගේ බසින්
අපට පමණක් ඇසෙන විලසින්
අතීත ප්‍රේමවෘතාන්තයන්
කිසිදා අනාවරණය නොවුනු.......


කෙඳිරිලි හඬට
දෙසවන් යොමු නොකරන්න
පෙම්වත...
හඬ නොනැගෙන පරිදි
පියවර තබා
ඇවිද යමු අපි
රෝස මල් උයන අවසන
කිසිදා විවර නොකළ
දිරා ගිය  දොරටුව වෙත....