වේලුනු තෙමුනු
මහ කළුගලක්
ගෙන හෙමින් සීරුවට
ගල් කටුව තබමින්
මිටි පහර ගසමින්
කළු ගල් කැබළි කඩමින්
මතු කලෙමි සිත් පිත් නැති
සාලිය කුමරුවන්
අශෝක මාලා මෙන්
හැඳ පැලඳ මමත්
කොණ්ඩයට දාස් මලක්ද ගසා
කැඩපතින් හැඩ බලා
මදක් සිනා සී
සිටගෙන පිළිරුව
ඉදිරියෙන්
බාලාසිටිමි
සිනාසෙන තෙක් කුමරුවන්
මා සමඟ
No comments:
Post a Comment